Łódź motorowa do sportów wodnych powinna mieć potężny silnik, ponieważ rodzaj i moc silnika to gwarancja odpowiedniej prędkości. Oba parametry mają także wpływ na powstanie fali, dzięki której szaleństwa na wodzie – wyskoki, obroty, triki – są tak efektowne gwarantują dopływ adrenaliny. Łódka sportowa charakteryzuje się wydłużonym kadłubem, który umożliwia łatwe wpadanie w ślizg. Od innych motorówek różni się także szeregiem udogodnień maksymalnie ułatwiających sterowanie.
Motorówki do sportów wodnych są otwartopokładowe (tzw. open). W tym segmencie wyróżniamy motorówki, które mogą posłużyć do organizowania jazdy na nartach wodnych, ale są przeznaczone wyłącznie do pływania podczas dobrej pogody oraz modele typu sport, przeznaczone dla miłośników szybkiej jazdy po wodzie w zróżnicowanych warunkach. Obydwa rodzaje łodzi motorowych mają dobrze oprzyrządowaną konsolę sternika, fotele i kanapy dla załogi, obszerny kokpit, z rozkładanymi materacami dla amatorów kąpieli słonecznych, ale motorówki typu sport mają wyższe parametry hydrodynamiczne – rozwijają prędkość nawet powyżej 40 węzłów, łatwo i szybko wchodzą w ślizg.
Motorówki do sportów wodnych: rejestracja pojazdu i uprawnienia do kierowania
Przepisy wynikające z ustawy o żegludze śródlądowej (Dz. U. NR 123, poz. 846) przewidują obowiązek rejestracji łodzi używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji, gdy mają one długość większą niż 7,5 m lub silnik o mocy większej niż 15 kW. Łodzie rekreacyjne możemy zarejestrować m.in w Polskim Związku Motorowodnym i Narciarstwa Wodnego (PZMiNW).
Aby holować za motorówką do sportów wodnych narciarza wodnego, wakesurfera czy wakeboardera trzeba zapisać się na szkolenie przygotowujące do egzaminu na licencję holowania narciarza wodnego i innych obiektów pływających. Kurs holowania narciarza wodnego składa się z dwóch części: teoretycznej (uczestnicy zapoznają się z zasadami bezpieczeństwa na wodzie, zasadami obsługi sprzętu i obowiązującymi przepisami) oraz praktycznej (uczymy prawidłowej obsługi oraz wykonywania manewrów jachtem motorowym połączonym z holowanym obiektem – start z wody, start z pomostu, holowanie narciarza po linii prostej oraz slalomem, zwroty, zakończenie holowania oraz podpłynięcie do narciarza po upadku.
Water skiing (narciarstwo wodne)
Wymyślenie narciarstwa wodnego przypsuje się Amerykaninowi Ralphowi Samuelsonowi (1922 rok). Uprawiając narciarstwo wodne, masz na nogach dwie deski i sunąc za motorówką nie odrywasz się raczej od powierzchni wody, ciesząc się po prostu ślizganiem z dużą prędkością. Jeśli nuży cię taka zabawa na podstawowym poziomie, wybierasz jedną z trzech odmian tego sportu: slalom, jazdę figurową albo skoki na odległość. Początkujący narciarze wodni używają klasycznych nart (każda noga jest na oddzielnej dece), sportowcy bardziej zaawansowani mogą spróbować swoich sił na jednej desce, tzw. „monoski”. Do nart jest się przymocowanym za pomocą wiązań, które w razie upadku wypinają się, aby nie doszło do poważnej kontuzji. Linka holownicza przymocowana do motorówki sportowej powinna być elastyczna i mieć co najmniej 20 metrów długości.
Wakesurfing
Łodzie motorowe wybierane przez amatorów wakesurfingu mają specjalne panele dotykowe, dzięki którym można ustawić krótką lub długą, niską bądź wysoką falę pod osobę z dominującą lewą lub prawą nogą. Daje to swobodę sterowania wypluwaną spod motorówki wodą.
Wakesurf to odmiana surfingu, tyle, że na fali, która tworzy się za płynącą motorówką. Wakesurfer używa tylko fali znajdującej się za łodzią, nie korzysta z liny jak ma to miejsce w przypadku wakeboarderów. Wakesurfing wymaga zastosowania krótszej deski, która dzięki wymiarom jest maksymalnie zwrotna oraz ułatwia przemieszczanie się wzdłuż spiętrzonej wody i kontrolowanie sytuacji.
Wakeboarding
Łodzie motorowe, które wybierają wielbiciele wakeboardingu mają wiele udogodnień, np. system generowania fal czy poruszania się ze stałą prędkością, a także świetne systemy nagłaśniające. Prędkość poruszania się po wodzie: przeważnie 28-37km/h.
Wakeboarding jest połączeniem surfowania ze snowboardem i nartami wodnymi. a dyscyplinę sportu oficjalnie uznano go dopiero w 1993 roku. Podwaliny pod wakeboard w znanej obecnej postaci położył w 1985 roku Tony Finn, wywodzący się z San Diego surfer, który wymyślił nowy rodzaj deski – skurfer (krótką deskę przeznaczoną do pływania za łodzią). Skurfing, polegający na holowaniu za motorówką osoby stojącej na desce (zamiast na nartach wodnych), tym różnił się od surfingu, że gdy woda była płaska, nadal był możliwy.
Na początku lat 90-tych skurferami zainteresował się potentat sportów wodnych Herb O’Brien, który zmodyfikował początkowy projekt i wprowadził do konstrukcji nowoczesne materiały. Tym samym narodził się wakeboard jaki znamy dziś.
Współczesna deska do wakeboardingu nosi nazwę wakeboard. Osoba uprawiająca spot stoi na niej, trzymając się linki, która z drugiej strony przyczepiona jest do łodzi lub wyciągu (standardowa długość to 18 m). Do deski – przypominającej snowboardową – jest się przymocowanym za pomocą odpowiednich butów i wiązań.
Skuter wodny
Osobną kategorią łodzi motorowych do sportów wodnych są skutery wodne. Polskie przepisy klasyfikują skutery wodne jako małe statki o napędzie mechanicznym, przeznaczone do wykonywania ślizgów lub ewolucji na wodzie i przystosowane do przewozu od jednej do kilku osób. W praktyce tego typu jednostki zazwyczaj są wyposażone w silniki o mocy przekraczającej 10 kW, co oznacza, że do ich prowadzenia są potrzebne odpowiednie uprawnienia. W Polsce takim dokumentem jest patent sternika motorowodnego, uprawniający także do korzystania ze skutera wodnego.
Podsumowanie
Motorówki do sportów wodnych nie są produkowane w trybie seryjnym, dlatego klienci najpierw określają swoje warunki brzegowe dotyczące pojazdu oraz wskazują na jego parametry, które byłyby w pełni zadowalające. Przed rozpoczęciem poszukiwań motorówki, którą chcielibyśmy kupić, musimy najpierw określić, do jakich celów ma ona służyć. Tylko wtedy sprzedawca będzie w stanie zaproponować nam model adekwatny do potrzeb.